روی هم قرار دادن سوئیچ ها می تواند عملکرد شبکه را بهینه کند. کاربران می‌توانند در صورت نیاز سوئیچ‌ها را در واحد پشته اضافه یا حذف کنند بدون اینکه بر عملکرد کل شبکه تأثیر بگذارند. اگر یک پیوند در پشته خراب شود، سوییچ های دیگر به کار خود ادامه می دهند، که این امر باعث می شود که انباشتن سوئیچ یک راه حل مقیاس پذیر و انعطاف پذیر برای بسیاری از برنامه های شبکه باشد. 

تعریف سوییچ پشته ای

سوئیچ های پشته ای یا Stackable Switch راهی برای ساده سازی و افزایش دسترسی به شبکه ارائه می دهند و این امکان را می دهند که چند سوئیچ که از یک مدل هستند را مستقیما به هم متصل کنیم تا ظرفیت و کاربرد افزایش یابد.

یک پورت پشته، پورتی روی سوئیچ است که برای ارتباط با سایر سوئیچ های موجود در پشته استفاده می شود. بسته به مدل، یک سوئیچ می تواند دارای پورت های پشته ای از پیش پیکربندی شده یا تعریف شده توسط کاربر باشد.

فواید سوئیچ های پشته ای

سوییچ های Stackable یا پشته ای دارای مزایای زیر هستند:

ساده کردن مدیریت شبکه:

چه یک سوئیچ قابل انباشته به تنهایی کار کند و چه با واحدهای دیگر "انباشته" شده باشد، همیشه تنها یک رابط مدیریتی برای مدیر شبکه وجود دارد که با آن سروکار داشته باشد. این امر راه اندازی و عملکرد شبکه را ساده می کند.

انعطاف پذیری استقرار:

سوئیچ های قابل انباشته می توانند همراه با سایر سوئیچ های قابل انباشته کار کنند یا می توانند به طور مستقل عمل کنند. واحدها یک روز می توانند به عنوان یک پشته در یک سایت واحد ترکیب شوند و بعداً می توانند در مکان های مختلف به عنوان سوئیچ های مستقل اجرا شوند.

اتصالات انعطاف پذیر:

در برخی از شرایط، اتصالات فعال را می توان در چندین واحد پخش کرد، به طوری که اگر یک واحد از یک پشته حذف شود یا از کار بیفتد، داده ها از طریق واحدهای دیگری که عملکردی باقی می مانند و به کار خود ادامه می دهند.

(نمونه ای از یک سوییچ پشته ای با برند D-Link)

معایب سوئیچ های پشته ای

در مقایسه با یک سوئیچ شاسی مدولار، سوئیچ های قابل انباشته یا Stackable دارای معایبی هم هستند که در ادامه نام می بریم.

1. برای مکان هایی که به پورت های متعدد نیاز دارند، یک شاسی مدولار ممکن است هزینه کمتری داشته باشد. با سوئیچینگ پشته ای، هر واحد در یک پشته دارای محفظه مخصوص به خود و حداقل یک منبع تغذیه واحد است. با سوئیچینگ مدولار، یک محفظه و یک مجموعه از منابع تغذیه وجود دارد.
2. سوئیچ‌های مدولار رده بالا دارای ویژگی‌های انعطاف‌پذیری / افزونگی بالا هستند که در همه معماری‌های stackable موجود نیستند.
3. سربار اضافی هنگام ارسال داده های انباشته بین سوئیچ ها که یعنی برخی از پروتکل‌های سوییچ های پشته ای هدرهای اضافی را به فریم‌ها اضافه می‌کنند و هزینه‌های اضافی را بیشتر می‌کنند.

چگونه Switch Stacking را پیکربندی کنیم؟

به طور کلی، برای پیکربندی سوئیچ پشته ای، باید مراحل زیر را انجام دهید:

1. سوئیچ ها را به صورت فیزیکی با استفاده از DAC/AOC یا ترکیبی از ماژول های فرستنده گیرنده نوری و کابل های فیبر وصله زمانی که برق خاموش است وصل کنید. لازم به ذکر است که تعداد سوئیچ ها در یک پشته قرار نیست بیشتر از تعداد پیش فرض باشد.
2. پاور را روشن کنید و شناسه عضو پشته، مقدار اولویت و غیره را یکی یکی روی رایانه شخصی پیکربندی کنید تا تمام سوئیچ ها پیکربندی شوند.
3. پس از تنظیم پشته، نشانگرها را مشاهده کنید و پیکربندی را ذخیره کنید. سپس تمام سوئیچ های پشته را راه اندازی مجدد کنید. نقش هر یک از اعضای پشته پس از راه اندازی مجدد اختصاص داده می شود.
4.  پس از راه اندازی مجدد، سوئیچ اصلی تنها سوئیچ با امتیاز اجرای پیکربندی خواهد بود. اطلاعات رابط را بررسی کنید. سوئیچ اصلی تمام رابط را نشان می دهد.